Knights of Scare
Voor het aanbreken van de donkere tijden na 370 na Christus, werd in Engeland een orde gesticht. De tijd was vol oorlog en mysteries over magie en het bovennatuurlijke. Sommigen zochten er hoop in, anderen macht. Weer anderen waren bang. Tiberius Maximus Rotonda, een krijger en edelman uit een voorname Byzantijnse familie, vervulde zijn militaire dienst in Britannica, om vervolgens als gevierd strijder uit het land van de barbaren terug te keren. Het zou anders lopen en Tiberius Maximus Rotonda zou een gerespecteerd, gevreesd maar nederig man worden. Zijn ervaringen leken buitenaards, maar dat waren ze ook. Hij stichtte een geheime orde om geheimen en kennis te verzamelen. Niet uit nieuwsgierigheid of een verlangen om te verzamelen. Hij zocht een algemeen nut in wat anderen vreesden omdat ze het niet kenden.
Tot in de moderne tijd bleef de Orde onontdekt door het publiek. Enerzijds lag dit in de aard der dingen, want geen normaal denkend mens geloofde deze dingen. Maar het was ook te wijten aan het feit dat er geen registers waren, dat het materiaal de mensen zelf waren en dat het met hen stierf. Maar het was ook te danken aan een onmiskenbaar geheel van regels dat geen mededelingen tolereerde en dat over overtredingen niets bekend of gezegd werd. Mensen verdwenen. Dit gebeurde overal ter wereld.
1
Samuel
Samuel David Thomas stapte in koud zweet uit bed en ging naar de badkamer. Hij draaide de oude kraan open en schepte met beide handen water in zijn gezicht. Zijn ademhaling was snel, maar hij herstelde zich ook snel. Hij opende zijn ogen en het vreemde, vervormde monstergezicht stond weer op de plaats waar het zijne zou moeten staan. Hij was wakker. De spiegel loog niet. Sam was nuchter en gebruikte geen andere drugs of medicijnen. Zelfs het sterke spul dat een psychiater hem had gegeven voor de nachtmerries raakte hij niet aan. Altijd hetzelfde, ofwel slaappillen of placebo’s. Niets werkte echt. Evenwicht in privĂ© en werk. Goede suggestie. Op het werk is het altijd een wedstrijd en privĂ© was hij gescheiden van zijn schoonmoeder. Wettelijk kon dit alleen door van zijn vrouw te scheiden. Nu was Sam evenwichtiger dan voorheen. Hij had een hond, ging vaak naar Central Park, hield van kunst en de Met. Hij had een goede relatie met zijn buren. Ze zorgden ook voor de hond toen hij buiten een afspraak had. Maar de dromen, die er geen leken te zijn, waren te veel.
[wordt vervolgd]