Over onze goede nacht verhalen die ook overdag gelezen kunnen worden.

Het feit dat het altijd goed afloopt betekent niet dat het saai hoeft te zijn.

Leestijd ongeveer 10 tot 15 minuten.

Dit is hoe het werkt:

Bezoek Dragomar.net met uw smartphone 
graag de korte info voor de lezers over de plot en de personages
Selecteer verhaal

Welterustenverhalen bevatten geen geluiden of voorstellingen. De verhalen zelf zijn vrij van reclame. (Onderwerp reclame: aparte informatiepagina) In de toekomst zullen wij in de kinderrubriek verhalen aanbieden om zelf te lezen en, indien mogelijk, te illustreren. Wij zullen andere alternatieven aanbieden die geschikt zijn voor kinderogen.

Informatie voor de lezers

Wij vinden het juist en zelfs noodzakelijk om te wijzen op de inhoud en de structuur van onze verhalen. Het zou niet nodig moeten zijn dat voogden meer betrokken zijn bij een verhaal dan de klant – het kind. Het zou niet nodig moeten zijn eerst een tekst door te nemen om te zien of er niet ergens subliminale haat of pseudo-moraal is ingebouwd.

Vandaar deze beschrijving hieronder, die een leidraad is voor onze verhalen voor zeer jonge lezers en luisteraars.

Bovendien werken wij met onafhankelijke series waarin de respectieve basissfeer en vertelstijl niet veranderen. Het kader voor deze verhalen is de serie “De kinderen van Dragomar”. Net als in “Sandmännchen” worden nieuwe verhalen geïntroduceerd in een vertrouwde omgeving.

Welterustenverhalen zijn korte afleveringen die geschikt zijn om voor te lezen. De percelen kunnen deel uitmaken van een reeks, waarbij ook ruimtelijke of inhoudelijke “reizen” kunnen worden gemaakt. Welterusten-verhaaltjes zijn geschreven in eenvoudige taal en uitroepen als “Potzblitz” vormen al de grens van ondeugendheid. Verbeelding moet worden aangemoedigd zonder het primaire doel, het geruststellende buikgevoel, uit het oog te verliezen.

Wij weten niet in hoeverre verhaaltjes voor het slapen gaan ook geschikt zijn om moeilijkheden bij het inslapen weg te nemen. Het principe lijkt hetzelfde te zijn voor zowel kinderen als volwassenen. Zoals ’s avonds televisie kijken uit eigen ervaring. Als een verhaal saai is, keren de gedachten zich van het verhaal af. Als het nieuw en spannend is, probeer je wakker te blijven. Als het verhaal goed in elkaar zit en je de hoofdpersonen kent en de plotdynamiek kent, val je goed in slaap. De taak van degene die schrijft en degene die leest is een gezamenlijke taak – met één verschil dat er niet is. De persoon die schrijft wil dat zijn verhaal het gevoel van in slaap vallen doorstaat en tot het einde toe gelezen wordt. De voorlezer wil dat het kind zachtjes in slaap valt en mooie dromen heeft. Bovendien is het een intens moment van relatie en vertrouwen tussen degene die beschermt en degene die beschermd wordt.

Goede nacht verhalen zijn wegwerpbaar

Het is wat het is. Een verhaal kan meerdere keren worden voorgelezen omdat het publiek vroeg in slaap viel. Een verhaal zou ook meer dan eens kunnen worden voorgelezen, maar dan zou het – binnen 12 minuten – aan alle factoren van een grote film moeten voldoen. Persoonlijk voorbeeld: “The Untouchables” x keer gezien, x min 3 keer in slaap gevallen. Waarom? De eerste keer was het spannend. De tweede keer kijk je uit naar hoogtepunten (keerpunt aan de Canadese grens met heroïsche filmmuziek, de kinderwagen en revolver gooien in slow motion, …), de derde keer begin ik de film te ontleden en let ik op technische details (camera, gezichtsuitdrukkingsveranderingen, sequentiedynamiek). Feit: De film is bekend en het is geen probleem om iets te missen. 

We willen iets soortgelijks bereiken met de verhaaltjes voor het slapen gaan:

Vertrouwen in de personages.

Geen probleem om een verhaal te missen omdat het systeem van orde gehandhaafd blijft. Het mag niet gebeuren – na een noodzakelijke inleiding – dat iets van richting verandert als je een aflevering mist. Natuurlijk worden er stereotypen gebruikt. De slechte blijft slecht. Als hij een goede/zachte kern heeft, mag dat geen verrassing zijn. Niettemin, als een goedenavondverhaal meerdere keren in zijn geheel wordt voorgelezen en misschien ook helpt bij de eerste pogingen tot lezen omdat de plot en de woorden vertrouwd zijn, zijn we er samen in geslaagd iets moois en duurzaams te creëren als de ontwikkeling van het kind aan de verhalen voorbijgaat.

Over de inhoud

Er is een leidend kader, een metaniveau, om een rijkdom aan verhalen in een context te plaatsen. Dit kader zijn de kinderen die elke avond voor het slapen gaan in de bibliotheek bijeenkomen.

Cliffhanger

De verhalen staan op zichzelf zonder een cliffhanger achter te laten. De dynamiek en de structuur zijn gebaseerd op het verkorte, klassieke drama, hoewel de term “drama” hier niet moet worden gedramatiseerd. Wat is drama eigenlijk? Voor een spelend kind is een wolk in de lucht een wolk. Voor een 40-koppig filmproductieteam kan het een mislukte opname betekenen.

Alle verhalen lopen goed af.

Voorwaarden

In de respectieve korte beschrijving worden de termen genoemd die tot vragen zouden kunnen leiden, indien beschikbaar, en het is aan degene die voorleest om te beoordelen welk individueel, persoonlijk niveau van gevoeligheid het kind heeft met betrekking tot bepaalde termen. Voorbeeld: “wees”.

Culturen en religie

Vanuit pedagogisch oogpunt worden er geen veroordelende uitspraken gedaan over culturen of religies. Als een van de acteurs van carnaval en vuurwerk houdt, wordt duidelijk gemaakt dat dit een individuele perceptie is en dat er geen sprake is van persoonlijke socialisatie-invloeden van de kant van de vertellers. Tegenover onze verhalen is “Goedenavond, goedenavond” eng.

Beroepsgroepen

Geen enkele beroepsgroep wordt belasterd. Geen enkel kind hoeft zich te schamen als een ouder slager is, alleen omdat een auteur zijn veganistische strijd voert om gewicht te verliezen en tegelijkertijd dieren te helpen.

Seksualiteit

…zal geen probleem zijn op het gebied van voorlezen. Wat de beginselen van sociale orde betreft, wordt in de desbetreffende toelichting kort verwezen naar stereotiepe denkwerelden. Voorbeeld: Gezin, 2 kinderen, 3 en 6 jaar oud, ouders heten Günter en Peter. 

In dit geval laten de auteurs zich uitsluitend leiden door de meest waarschijnlijke empirische waarden op het algemene gebied van kinderen. Op het gebied van kinderlezen kan dit anders zijn, aangezien socialisatie en gegevensverwerking meer reflectief zijn, en als er binnen verhalen onderwerpen aan bod komen die in sommige delen van de samenleving of zelfs in staten niet wenselijk zijn, wordt dit op zijn minst zo gerelativeerd dat het een mening niet mag vormen.

Riten, moraal, ethiek

Riten en zeden maken deel uit van systemen van orde – in verhalen – zoals in samenlevingen. Ethische principes – noch de ethiek van de geest, noch de ethiek van de plicht – worden hier rechtstreeks overgebracht. Het zij verre van ons om het martelaarschap en de mogelijke plicht om tirannen te vermoorden hier op enigerlei wijze aan de orde te stellen. In “Het licht van Dragomar” ziet het er heel anders uit. Daar worden de problemen van de wereld vanuit andere gezichtspunten en culturele omstandigheden aangepakt en met een licht naïeve pen behandeld. Hier, uitdrukkelijk niet.